12 422 16 55

Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej

V Konferencja PTPPd – sprawozdanie 14-15.09.2013

2013-09-19

Wrzesień to tradycyjny już czas ważnych dla naszego środowiska wydarzeń naukowych. W tym roku w dniach 14-15 września odbyła się V Konferencja PTPPd „ Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu jako metoda leczenia zaburzeń z pogranicza i innych zaburzeń osobowości”.

Pomysłodawcą tematyki Konferencji był Janusz Kitrasiewicz, który wraz z Piotrem Drozdowskim i Maciejem Pileckim  tworzył Komitet Programowy. Ostateczny kształt programu wypracował, w kontakcie z zaproszonymi gośćmi, Paweł Glita – Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego czuwającego nad sprawnym przebiegiem spotkania.

W  Komitecie Organizacyjnym działali: Bożena Gramatyka, Katarzyna Gwóźdź, Piotr Jakimowski, Konstancja Lewińska-Dudek, Marcin Makulski i Małgorzata Starostka-Rudy. Dzięki zaangażowaniu i ciężkiej pracy wymienionych osób (wspieranych przez grupę wolontariuszy) mogliśmy gościć profesorów Johna Clarkina i Franka Yeomansa.

John Clarkin wraz z Otto Kernbergiem prowadzi Borderline Personality Institute w Nowym Jorku, jest profesorem psychologii klinicznej w Weill Medical College na Cornell University oraz pełni funkcję kierownika Towarzystwa Badań nad Psychoterapią. W praktyce klinicznej i pracy badawczej zajmuje się psychopatologią zaburzeń z pogranicza. W Polsce znany do tej pory z tłumaczonych od kilku lat podręczników psychoterapeutycznych.

Frank Yeomans jest profesorem psychiatrii w Weill Medical College na Cornell University, wykładowcą Centrum Szkolenia i Badań Psychoanalitycznych na Uniwersytecie Columbia, superwizorem i nauczycielem Instytutu Zaburzeń Osobowości w Nowym Jorku.
Konferencję zorganizowaliśmy we współpracy z Katedrą Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Partnerstwo z tym znakomitym gremium i obecność wielu psychiatrów z innych ośrodków przyczynia się do potwierdzania statusu psychoterapii psychodynamicznej, jako metody leczenia.

Do auli Audytorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego przybyło 650 osób, aby uczestniczyć w czterech sesjach tematycznych, które poświęcono następującym tematom:

sesja I:

  • model struktury psychologicznej w ujęciu teorii relacji z obiektem,
  • system diagnostyczny do opisu zaburzeń osobowości oparty na diagnozie struktury psychicznej,
  • proces przeniesienia w modelu leczenia osobowości opartym na teorii relacji z obiektem;

sesja II:

  • alternatywne modele leczenia zaburzeń osobowości borderline,
  • główne założenia Terapii Skoncentrowanej na Przeniesieniu, strategie terapeutyczne,
  • wstępna ocena kliniczna: wywiad strukturalny;

sesja III:

  • taktyka leczenia,
  • początek terapii – kontrakt terapeutyczny,
  • dodatkowe strategie leczenia – na czym skupić uwagę i na co kierować interwencje;

sesja IV:

  • techniki leczenia – interpretacja, neutralność techniczna i przeciwprzeniesienie,
  • podsumowanie mechanizmów działania TFP (przegląd badań),
  • dyskusja nad przypadkami.

Tak skonstruowany program pozwolił nam w ciągu relatywnie krótkiego czasu konferencji zorientować się w specyfice użycia koncepcji Otto Kernberga w planowaniu i prowadzeniu pracy psychoterapeutycznej z pacjentami cierpiącymi na zaburzenia osobowości z pogranicza.

Profesorowie Clarkin i Yeomans, podobnie jak goście dwóch poprzednich konferencji, Nancy McWiliams i Glen Gabbard prezentowali style uprawiania psychoterapii psychodynamicznej osadzone w realiach systemu opieki zdrowotnej Stanów Zjednoczonych Ameryki. Na podstawie obrazu przekazanego przez wszystkich wymienionych gości możemy tylko pozazdrościć, jak solidnie w ich kraju usytuowana jest psychoterapia w procedurach leczenia zaburzeń psychicznych . Podziwiać, jak zaawansowane są badania nad skutecznością psychoterapii psychodynamicznej oraz badania porównawcze między terapiami wywodzącymi się z różnych paradygmatów. Niemniej trudno nie zauważyć, że ceną za utrzymywanie się w ramach systemu jest dość wyraźne przesunięcie aktywności i uwagi terapeutów naszego nurtu w obszary relacji ze światem zewnętrznym pacjentów. Mam tu na myśli spotkania z rodzinami pacjentów, kontrakty terapeutyczne uwzględniające konkretne zmiany w obszarze socjologicznego funkcjonowania osób podejmujących terapię. Kolejną implikacją tego procesu może być trudność w utrzymaniu neutralności terapeuty.
Program konferencji i jej struktura pozwalały uczestnikom na dzielenie się na bieżąco refleksjami i wszelkimi pytaniami, których, ze względu na formę sprawozdania, nie sposób przytoczyć.

Do jej powodzenia przyczynił się nie tylko program, lecz także znakomici prelegenci i żywo reagująca, zaangażowana publiczność. Obaj goście z satysfakcją podkreślali,  że mimo tak licznego audytorium mają poczucie dobrego, bezpośredniego kontaktu ze słuchaczami.

Specyfikę tego spotkania stanowiła okazja do przyglądania się warsztatowi pracy psychoterapeutów wywodzących się ze środowiska skupionego wokół Otto Kernberga. W pokazach wideo mogliśmy śledzić proces diagnozy dokonywanej za pomocą techniki wywiadu strukturalnego przez samego Otto Kernberga. Przyglądaliśmy się także pracy psychoterapeuty (w tym przypadku Franka Yeomansa) stosującego współczesną psychodynamiczną teorię relacji z obiektem w praktyce leczenia patologii osobowości, ujętą w procedury Psychoterapii Skoncentrowanej na Przeniesieniu (TFP).

Z całą pewnością V Konferencja spełniła oczekiwania jej uczestników i jak podkreślił z dumą zamykający ją Prezes Zarządu PTPPd Maciej Wilk była jedną z największych, jeśli nie największą, w Europie konferencją środowiska psychoterapeutów psychodynamicznych.
Tym większe słowa uznania i podziękowania dla wszystkich osób, które przyczyniły się do jej organizacji.

W imieniu Zarządu PTPPd
Danuta Pisarek